ارزیابی تطبیقی روایات معصومین(ع)با اقوال لغویان درمفردات سوره مبارکه هود

از آنچه در این پایان نامه گفته شد می توان بر مطالب زیر به عنوان نتیجه گیری از بحث تأکید کرد: - لغویان در تبیین معناشناسی واژگان قرآن، بیشتر به توضیح تفصیلی معنای لغوی و اصطلاحی واژه، و وجه تسمیه ی آن ها، اصل، ریشه، منبع لغوی، اشتقاق و انتساب و اتّصاف واژگان پرداخته اند. - روایات تفسیری با رویکردهای متنوعی به تبیین معنای واژگان قرآن پرداخته اند. - اظهارات معصومین? در تبیین معنای واژگان قرآن کریم، در مواردی تنها ناظر به همان معنای لغوی و عرفی واژگان می باشد. - همه آنچه که ائمه اطهار? در بیان معنا شناسی واژگان قرآن بیان داشته اند صرفاً بازشناسی لغت از لحاظ معنای ظاهری نبوده است. - در بیشتر موارد، در نگاه بدوی روایت وارده هیچ رابطه ای با معنای لغوی واژگان ندارد، بلکه با دقت نظر چنین فهمیده می شود که معصومین? از تبیین معنای عرفی و لغوی گذر کرده و به معرفی مصادیق عینی و خارجی واژگان پرداخته اند، مانند توضیحات ایشان درباره واژگان امه معدوده و بقیه الله. - در بسیاری ازموارد نیز ائمه اطهار? گامی فراتر نهاده و به معنا شناسی باطنی واژه پرداخته و از معنای پنهانی و در بعضی موارد رمزگونه قرآن نیز خبر داده اند. مانند واژه صراط مستقیم و عرش. - کشف معنای متن و واژگان قرآن، از سوی نظریه پردازان و محققان قرآنی فقط منحصر به تبیین معنای ظاهری واژگان می شود و تعیین مراد و منظور آیات و تطبیق دادن بر امور عینی و خارجی، همچنین خبر دادن از امور پنهانی الفاظ، اختصاص به کسانی دارد که در فهم مراد الهی، قلبهایی آماده و یقینی استوار دارند و اینها کسانی نیستند جز ائمه معصومین? که از هر گونه خطا و اشتباهی مصون هستند. - در واقع توضیحات لغویان در مورد واژگان، بیشتر بر محور علوم لغت، از قبیل اشتقاق و اصل و ریشه و... می چرخد، امّا توضیحات ائمه? بیشتر در رابطه با معرفی مصادیق عینی و خارجی مفردات و معنای باطنی آنها می باشد.